Zordur tayinci olmak

Her şehirde bırakıyoruz eskileri, bazen eski koltukları, bazen beyaz eşyaları, ne bileyim işte miadını doldurmuş eşyaları, onların yokluğu doluyor da geride bırakılan DOSTLARIN yeri dolmuyor, gelen gideni hep aratıyor. İnsanın eski neşesi olmuyor sanki eskisi gibi. Rahat olamıyor insan ne bileyim yada bana mı öyle geliyor. Yaşanmışlıklar geliyor insanın aklına, doluyor gözler, sonra bir bakmışsın arada yollar ve onlarsız geçen yıllar...
Sizi bilmem de, ben özlüyorum . İşte bu yüzden her yol ayrımında içim daha da burkuluyor.
Zordur tayinci olmak nereye ait olduğunu bilememek, hasreti,özlemi hep yüreğinde taşımak...